29 juni, Parati, zonder golf maar met voetbal

Voetbal spreek je uit als voetjebal en internet als internetje en een internetcafe is een LAN house. Het blijft grappig om volwassenen met elkaar te horen spreken over voetjebal en internetje en wij maar zoeken naar een internetcafe terwijl dit een LANhouse moet zijn. Er  wordt ons regelmatig gevraagd hoe het nu zit met het golf van ons. En inderdaad is de laatste keer dat we een baan bezocht hebben in Uruquay  geweest. We zijn dan ook in Brazilie verschillende keren op zoek gegaan naar een mooie baan. In de twee Zuidelijkste staten is bijna geen baan te vinden op een enkele  9 holesbaan na. We bevragen de Brazilianen over golf als sport en horen met regelmaat dat golf hier niet zo leeft. Voetbal staat op nummer één en golf bungelt ergens onder aan een (sport) ladder. Een sport die, zo lijkt het, alleen bestemd is voor de zeer welgestelde Brazilianen. In de omgeving van Curitiba bezoeken we eindelijk twee prachtige 18 holes banen maar spelen, nee daar komt het niet van. De eigenaren van deze banen , zo vertellen beide managers, zijn  de  “shareholders“ en na wat telefoontjes over en weer krijgen we geen toestemming om te spelen. Naast Nederlandse en Duitse immigranten zijn er in deze omgeving ook veel immigranten uit Polen, de Oekraine en Japan. En de Japanners blijken veelal de “shareholders” te zijn van golfbanen. Nou ja, we blijven het proberen. Vanuit Curitiba in de staat Parana zijn we richting de kust gaan rijden met een overnachting in het kleine plaatsje met de toepasselijke naam; Pedro de Toledo”.  Het schemert al wanneer we er aankomen en Pedro parkeert de vrachtwagen in een straatje naast het politiebureau. De twee agenten staan te wuiven en we lopen er heen voor een praatje. Ze willen graag dat we de vrachtwagen op het terrein van de politiepost parkeren, dat is veilig en ze vinden het machtig interessant. De hoofdagent neemt ons mee in zijn auto voor een ritje door het dorp en erna rijdt hij langs een politiepost aan het andere eind van het dorp om ons “te laten zien” aan zijn collega’s. Dit onder het mom dat zij dan ook op ons kunnen letten vannacht. We slapen prima en uitgezwaaid door een aantal agenten gaan we weer op weg. We rijden onderlangs Sao Paulo (een stad met maar 19 miljoen inwoners en de hoofdstad van de deelstaat Sao Paulo) naar  Sao Sebastiau. Een prachtige maar steile en bochtige route langs de kust met aan de ene kant de zee en de andere kant tropisch regenwoud, de Mata Atlantica. We doen een paar dagen rustig aan, genieten van het mooie weer en de prachtige omgeving en kijken voetbal in een cafe op het eiland Ilha Bella. We staan op een groot plein tegenover een ijssalon en na het kopen van een ijsje is de eigenaar zo vriendelijk ons het wachtwoord te geven van hun  internetverbinding. En op deze manier kunnen we internetten vanuit de vrachtwagen. Op zondag komen we aan in Parati, een stad van  30.000 inwoners. Parati ligt in het uiterste zuiden van de deelstaat Rio de Jainero en valt in zijn geheel onder monumentenzorg. Er liggen 65 eilanden voor de kust en het achterland bestaat uit steile bergtoppen begroeid met tropisch regenwoud. Parati heeft een lange historie; van  oorspronkelijke bewoners;  de Guaiana-indianen, de goudroute, rietsuikerplantages met de cachaca-stokerijen, koffieplantages en slavenarbeid. Parati heeft een werkelijk prachtig historisch centrum en wordt dan ook bezocht door 250.000 toeristen per jaar. We parkeren weer op een groot plein aan het water, dicht bij het strand en het centrum en vlak bij de camping. Omdat we hier wat langer willen blijven staan wandelen we maar eens richting de camping om rond te kijken. Helaas, we kunnen de camping niet op, er staat een hoge boom voor de ingang en daar kunnen we echt niet onderdoor. Er staan wel drie  motorhomes, alle drie van Duitsers. Het is alweer lang geleden dat we andere overlanders  zijn tegengekomen. Twee stellen komen uit de richting vanwaar wij nog naar toe gaan en het is leuk om ervaringen uit te wisselen en voor ons (positieve) verhalen te horen over Peru, Bolivia en Colombia. En dan nog het voetbal;  de Nederlanders en die Manschaft halen de kwartfinale en met elkaar  ( alle Duitsers en wij) kijken we in een cafe naar de overwinning van Brazilie. Direct erna barst het feest los en is het de hele avond een gekte in Parati met uitzinnig blije Brazilianen,veel bier,tromgeroffel  en vuurwerk en   vrijdag gaat het dan gebeuren, Nederland -Brazilie. Wij zullen gaan kijken in het cafe en hopen uiteraard op een overwinning van “onze jongens”. Maar...niemand ziet aan ons  dat we geen Brazilianen zijn , dus kunnen we  stiekem een Brazilaanse vlag en T-shirt meenemen . Voor het geval dat de Brazilianen verliezen......! en hun frustratie op een paar Hollanders willen gaan botvieren