Een jaar later, een terugblik

27 oktober 2010 - Ushuaia, Argentinië

Precies een jaar geleden stapten we op het vliegtuig richting Kaapstad. Het belangrijkste doel; het weerzien (na acht maanden ) met dochter Anne die er een jaar stage liep. Tegelijk het begin van onze reis om de wereld en wie weet eindigen we ooit onze reis weer in Afrika. Een mooi begin dus. Alweer veertien maanden geleden is het, dat we beiden stopten met werken en afscheid namen van onze fijne werkplekken en collega’s. September en Oktober waren de maanden van voorbereiding, zonen verhuizen (veel van ons oude huis staat nu in een studentenwoning in Den Haag)en afscheid nemen. Na drie heerlijke maanden in Zuid-Afrika (zie blog) gelukkig ook nog drie weken in Nederland om familie en vrienden weer te zien en te spreken. Op vier maart 2010 vertrokken we met de boot richting Buenos Aires en nu, na acht maanden, zijn we aangekomen in het zuidelijkst gelegen stad ter wereld; Ushaia, El fin del Mundo!Tijd om een paar vragen die ons de laatste paar weken regelmatig worden gesteld te beantwoorden.

Hoe bevalt het reizen met de vrachtwagen? Heel goed! Het is een klein huisje en alle basisvoorzieningen zijn aanwezig. Het feit dat we voor meer dan twee weken water en voor 2500km diesel kunnen meenemen en door de zonnepanelen altijd genoeg stroom hebben en daardoor  een lange periode kunnen overbruggen in de vrije natuur en zonder voorzieningen bevalt uitstekend. En af en toe is het bij kou en wind lekker om binnen zitten. We kunnen zo nu en dan een filmpje kijken op de computer en hebben al heel wat boeken gelezen.

Wordt het al saai; nee, saai is het zeker niet. Elke dag brengt ons weer wat nieuws en we proberen zo veel mogelijk afwisseling in te bouwen. Een vast plan hebben we niet, we doen wat de omgeving ons  ingeeft en proberen ons niet te veel aan te trekken van wat er in de reisboeken staat. We wijken graag af van het gebaande pad en eigenlijk is het veel leuker om zelf iets te ontdekken.

Wat is de grootste verrassing geweest tot nu toe? Brazilië! Het land waarvoor we door heel veel mensen, zelfs door niet Braziliaanse inwoners in Brazilië, zo zijn gewaarschuwd. Prachtige natuur en lieve mensen die je na een eerste ontmoeting van een paar minuten bij het afscheid omhelzen alsof je ze al jaren kent. We gaan er zeker terugkomen.

Wat zijn de moeilijkste momenten geweest of zijn nog steeds moeilijke momenten? Het allermoeilijkst zijn tot nu de de twee weken geweest na het bezoek van Bob en Gijs. Het was eventjes heel moeilijk om te focussen op het reizen en het reisritme weer op te pakken. En wanneer een van onze kinderen een moeilijk moment heeft wil je het liefst meteen terugvliegen. Ook de periode van de operatie van mijn moeder. Gelukkig gaat het naar omstandigheden redelijk en krijgt ze veel aandacht en goede zorg van familie en Allerzorg. Met dank!

Wat missen we het meest? Onze kinderen! En het delen in hun belevingen: de diploma-uitreiking van onze dochter, kennismaken met een nieuw vriendinnnetje van Gijs, nieuwe studies, banen, enz.. Dan sta je stil bij de keuze die we hebben gemaakt. Maar we missen ook  andere familie, vrienden en buren. Gelukkig helpt het dat je tegenwoordig kunt skypen en mailen maar toch.....We zijn heel erg trots op onze kinderen die ons dit gunnen. Wij hopen dat zij in hun leven ook durfen te kiezen en zo dromen waar te maken (die overigens helemaal niet met reizen te maken hoeven te hebben). We missen ook een beetje, maar niet echt want de geweldige steaks hier maken een hoop goed, een bruine boterham met oude kaas en een lekkere Indonesische maaltijd.

Voelen jullie al de behoefte weer “iets” te gaan doen? Vervelen jullie je al? Nee absoluut niet! Het lijkt misschien of we niks doen maar feitelijk is reizen net werk. Je bent , naast de toeristische aciviteiten, toch best veel bezig met rijden,klusjes en boodschappen doen, Spaans leren,water tanken, wc legen en keuzes maken: welke route nemen we? En houden we het bij asfalt of wordt het een onverharde weg? Waar slapen we vannacht?  Altijd spannend en elke dag is weer een uitdaging. Het is lastig uit te leggen aan mensen die niet zelf een lange reis hebben gemaakt maar het  is een beetje als een dag winkelen; het lijkt alsof je niet veel doet maar je wordt er best moe van. Deze delen van Zuid-Amerika zijn te ontwikkeld om aan ontwikkelingswerk te denken. Maar eigenlijk zijn we daar ook nog niet aan toe.Misschien komt als vanzelf in een andere fase van de reis maar misschien ook niet.

Kortom we hebben tot nu toe geen spijt van onze keuze om een lange tijd op reis te gaan. We hebben misschien nog wel meer zin in de komende periode met  landen als Bolivia, Ecuador en Colombia op ons verlanglijstje.

Hartelijk dank aan iedereen die ons mailt en berichtjes plaatst op reislogger, wij zijn er blij mee en genieten van de reacties en verhalen.

Hoe we in Ushuaia zijn gekomen staat in ons volgende ‘gewone’ berichtje op reislogger.

 

Foto’s

3 Reacties

  1. kitty noordhuizen:
    27 oktober 2010
    Hoi Els,
    Ik geniet van jullie reis door al jullie prachtige verhalen.
    Wat fijn dat jullie droom uitkomt en dat het zo goed gaat. Ik kan me voorstellen dat jullie de kinderen, familie en vrienden af en toe missen.
    Geniet van jullie reis en ik vind het fijn dat ik op deze manier mee kan genieten.

    Veel groeten van Kitty
  2. Paul de Beer:
    28 oktober 2010
    Hallo Peter en Els,
    Met veel plezier en bewondering deze, filosofisch getinte, tussenbalans gelezen. Veelbelovend voor alles wat nog komen gaat.
    Keep it up!
    Gr.
    Paul
  3. Elly v d Geest:
    1 november 2010
    Hallo Peter en Els
    Teneerste de terug blik van een jaar weg zijn.
    Super. wat hebben jullie veel meegemaakt.
    In dat ene jaar heb ik julie een beetje leren kennen.
    Waarom ik jullie wilde volgen op jullie reis?
    Is nieuwsgierigheid en interesse .Maar ook wij komen oorspronkelijk
    uit de bollenstreek. Onze dochter woont in Lisse inde kanaalstraat.
    Bij haar heb ik het verhaal van jullie reis in een krant gelezen.
    Vandaar mijn interesse. Ik blijf met veel plezier jullie reis verslag volgen .Groetjes Elly v d Geest