Golfo Nuevo, ruta 42 en Peninsula Valdes

We blijven een aantal dagen staan op de stranden 15 km ten noorden van Puerto Madryn; Playa el Doradillo en Playa las Canteras en genieten elke dag van het schouwspel voor onze ogen. De stranden liggen aan een enorme baai:  Golfo Nuevo, waar elk jaar de walvissen komen om te paren en hun jongen geboren te laten worden (een jaar later). We hebben mooi weer en gelukkig  weinig wind. Nou ja, die wind lijkt er dan niet te zijn maar er is geen peil op te trekken. Bijna elke dag is er een periode dat de wind  “zomaar” komt opzetten en dan gelijk met  windkracht 7 of 8. Vaak aan het eind van de dag maar ook soms  midden in de nacht. De mannen onder de walvissen zijn alweer vertrokken maar de vrouwtjes met hun kleintjes zijn er nog omdat ze moeten aansterken voordat ze de volle zee opkunnen. Soms zijn er maar twee of drie in de baai soms wel tien of meer. Op een van de warme rustige dagen zien we ze wel heel erg dichtbij, bijna op raakafstand. Imposant om te zien en te horen. Ze slaan met de vinnen op het water en snuiven er op los.Een walvis kan tussen de 30.000 en 50.000kilo zwaar worden  waarvan eenderde uit vet bestaat. Grote logge beesten zijn het  eigenlijk, zonder figuur en met een lelijke kop. Maar die grote beesten kunnen mooie achterwaartse sprongen maken waarbij het hele lijf uit het water komt. Vaak wanneer het vloed is of waait worden ze onrustig en zie je ze verderop in de baai, waar het dieper is, springen en we kunnen onze ogen er bijna niet vanaf houden. We maken een uitstapje naar  Reserva Faunistica Peninsula Valdes, een schiereiland, door Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed. Het reservaat is een broedplaats voor vele vogel s en diersoorten. Naast walvissen zijn er  zeeleeuwen, olifantsrobben, pinguins en orca’s te zien. De kust van het schiereiland is 400km lang en er is maar één dorpje op het hele eiland. Het wordt  een uitstapje waar wij gemengde gevoelens aan over houden. Het begint al bij het betalen van de entree van het park, voor ons 14 euro per persoon. Dat is meer dan drie keer het bedrag wat de Argentijnen betalen. Een Argentijn uit dezelfde provincie( Chubut) betaald 1 euro en Argentijnen van buiten de provincie betalen 4 euro. Het verschil vinden wij wel erg groot. Nou goed dan, je moet toch wat verdienen aan die buitenlandse toeristen. We komen  voor het zien van de orca’s en willen daar een paar dagen voor uittrekken. We rijden alvast 125km naar Caleta Valdes, halverwege het eiland,vanwaaruit we de kustlijn verder naar het noorden willen volgen en waneer het tij goed is, hopen we  orca’s te kunnen zien. Het binnenland bestaat vooral uit pampa en graspollen.We zien nandoes met jongen, een stinkdier, een gordeldier, guanaco’s (soort lama) en veel schapen met lammetjes. We staan op een mooie grote lege parkeerplaats om te overnachten wanneer een parkwachter ons verteld dat er op het hele eiland maar op één plaats gekampeerd mag worden; in het dorp Puerto Piramides, en dat is 100 km terug! Maar waar staat dit dan aangegeven? niet op de kaart met regels die we hebben gekregen en ook nergens op de parkeerplaats een bordje met verboden te kamperen! We proberen de man uit te leggen dat we een paar dagen nodig hebben om het eiland rond te rijden maar niets helpt. We moeten opbreken en terugrijden naar het dorp. En ‘s, avonds om negen uur zijn we ongeveer terug op de plek waar we de rit begonnen. Er is een strandje gereserveerd voor campers met uitzicht op de bootjes. De volgende morgen hebben we geen zin meer om weer een paar honderd kilometer te gaan rijden, we hebben de zeeleeuwen en een paar pinquins gezien ,dan maar geen orca’s. We zijn er poepsjagrijnig van. Het klinkt misschien een beetje negatief, maar  een regel als deze, op een eiland, waar je honderden kilometers moet rijden om iets te zien?  En dan iedereen terugsturen, ook in de avond of nacht? Met het risico van in het donker dieren aan te rijden? En al die diesel en benzine verspillen? Ook goed voor de flora en fauna, maar niet heus. We begrijpen het gewoon niet. Trouwens, we geloven er niets van dat deze regel is vanwege bescherming van flora en fauna. We kijken namelijk de hele dag naar boten die afgeladen met 50 toeristen a 40 euro pp richting de walvissen varen. Wij krijgen het idee dat er op dit schiereiland meer gedacht wordt aan winstbejag (booteigenaren en boeren tevens  landeigenaren) dan aan natuurbescherming en wanneer je toeristen zonder reden dagelijks honderden kilometers laat rijden dan gun je het hen niet van de flora en fauna te genieten. Dus met gemengde gevoelens verlaten we het schiereiland om er nooit meer terug te komen. Zo, dat moest er even uit, best lekker, even zeuren.Een paar uur later staan we op ons vertrouwde plekje aan het strand met onze blik gericht op de walvissen. Helemaal gratis en voor niets. Nog eventjes dan, het werkt verslavend en we worden er blij van. Waar we ook blij van worden is het feit dat we de grote Scania met Veronique zien op hetzelfde strand. Kunnen we weer even bijpraten. En..we zijn nog maar een week uit Chili en hebben daar ervaren hoe het de Chilenen bezig hield, de mijnwerkers die vastzitten in de mijn. Dagelijks in de krant en op het nieuws, op straat kleine kapelletjes met bloemen en lieve woorden voor de mijnwerkers en hun famiie.Helemaal blij worden we van het nieuws dat we een dag later via internet in de krant lezen. De reddingsactie van de Chileense mijnwerkers is in volle gang! En vergeten is het schiereiland...