bonjour Afrique

13 april 2014 - Chefchaouen, Marokko

Halverwege de morgen van vrijdag drie april starten we de motor en zijn we op weg richting West-Afrika. We zijn pas zestig km onderweg wanneer er op het dashboard een rood lichtje begint te branden. Geen goed teken en de auto gaat direct aan de kant voor een inspectie. Het lijkt wel of de tussenversnellingsbak in brand staat, het ding is loeiheet en ruikt enorm naar verbrande olie. Omdat Peter niet direct een oorzaak weet van dit probleem wachten we een paar uur zodat de versnellingsbak kan afkoelen en proberen het dan opnieuw. Helaas, al na een paar kilometer ruiken we de (te) hete olie en zo staan we twee uur na ons vertrek uit Lisse stil op een industrieterrein in Dordrecht. Maar alsof het is voorbestemd zien we na een korte wandeling een Mercedes-garage en op vrijdagavond wordt daar ook nog gewoon gewerkt. We leggen het probleem voor aan een monteur, die bijna aan zijn pensioen toe is, en dus alle auto-ellende al een keer heeft meegemaakt. “Heb je pas de olie ververst?” Ja inderdaad, dat hebben we. “Dan heb je er teveel olie in gedaan.” “Komt wel vaker voor. Het stinkt zeker lekker?”.

pech onderweg...in de garage in DordrechtDe volgende morgen mag Peter van de vriendelijke garagehouder de smeerput gebruiken om zelf de olie te verversen. Deze keer gebruikt hij het juiste nippeltje om het niveau in de tussenbak te controleren en na het afrekenen van 7 liter olie kunnen we weer rijden. Later blijkt dat de keerringen de marteling gelukkig hebben overleefd en tot Marokko kunnen we volstaan met het bijvullen van een beetje dieselolie. Het grootste deel van de rit door duur Europa kunnen we gelukkig door gebruik van goedkope Zuid Amerikaanse diesel afleggen.

Eenmaal in Frankrijk rijden we via de Route Nationale langs eindeloze velden met in bloei staand koolzaad, grote en kleine kasteeltjes en de wijnvelden met de nog piepkleine en kale wijnranken. Het rijdt best lekker, wel jammer van die minstens 575 rotondes en al die verwarrende verkeersborden. Zo mag je het ene dorp in met een vrachtwagen van drie en een halve ton, het volgende dorp met een van zes, dan is het weer zeven ton en op zondag mogen zware vrachtwagens helemaal de weg niet op. Dus zijn we op de Franse wegen gewoon een beetje groot uitgevallen camper van twaalf ton en negeren alle bordjes en het zondag verbod. In Spanje doen ze niet zo moeilijk en zo we rijden probleemloos, vooral over snelwegen en in een paar dagen, naar het uiterste Zuiden van Spanje.

Vanuit de haven van Algeciras varen boten van diverse maatschappijen een aantal keer per dag van Spanje naar Marokko en vice versa. We kopen een kaartje voor twee personen en een camper voor de boot naar Tanger-Med maar net vóór we de boot op gaan worden we eruit gepikt. Men vindt de auto plotseling te hoog en te lang en mogen nu alleen mee wanneer we betalen als vrachtwagen mét commerciële lading. Dat doen we niet en na wat gesputter over en weer, we hebben bij de boeking immers keurig aangegeven dat het om een auto van 8 meter lang en 4 meter hoog gaat,  vertrekt de boot zonder ons. Gelukkig kunnen we een uur later met een andere maatschappij wel voor het campertarief mee aan boord en komen we een paar dagen nadat we uit Nederland zijn vertrokken aan in Afrika.

In de haven van Tanger-Med, in het uiterste noorden van Marokko, is het een drukte van belang. Een aantal politiebobo’s controleert alle auto’s die van de boot komen. Een visum voor Marokko is niet nodig. De paspoorten zijn aan boord alvast gestempeld (90 dagen) en eenmaal in de haven is er een zeer vluchtige inspectie van de auto, en na het negatief beantwoorden van de vraag of we vuurwapens bij ons hebben, ontvangen we de tijdelijke invoerdocumenten voor de auto en de motor.

De eerste nacht vrij kamperen in een voor ons ‘vreemd’ land is altijd even aftasten en ‘aanvoelen’.  Op een paar kilometer van het havengebied parkeren we op een plein midden in klein dorp. Even later worden we verwelkomd door een paar voorbijgangers, zij geven ons de verzekering dat we in hun dorp rustig en veilig kunnen slapen…en het blijkt waar...we slapen er heerlijk. Door het Rifgebergte rijden we zuidwaarts richting Tetouan en Chefchaouen.

kampeerplek ChefchaouenHet dorp Chefchaouen lijkt te zijn aangeplakt tegen de bergwand, met huizen in alle tinten blauw en smalle straatjes, prachtige pleinen. De smalle straatjes lopen kronkelend omhoog en omlaag door de medina waarin zich de kashba bevind maar ook meer dan twintig moskeeën te vinden moeten zijn. Het dorp is al jarenlang een toeristische trekpleister maar de sfeer is relaxed en de mensen vriendelijk. We vinden boven op de berg een kampeerplek met goed uitzicht op het dorp.

dieselfilters vervangenPeter heeft geen rust; eerst moeten de dieselfilters worden verwisseld die nogal verstopt waren geraakt doordat we de tanks op de weg naar Marokko helemaal tot op de bodem hebben leeggereden. peter gaat los met de spuitbusDaarna nog even de zijkant van de vrachtwagen, waarvan al twee jaar geleden de sticker is afgevallen en er nu een beetje aftands uitzag, nieuw in de verf zetten.

 

Maar dan eindelijk slenteren we door de nauwe straten van de medina en genietend van de muntthee en het lokale dorpsleven laten we Marokko een beetje inzinken….’Bonjour Maroc’ en ‘Hello Africa’. 

 

 

Foto’s

7 Reacties

  1. Pieter Spee:
    13 april 2014
    Prachtige foto's weer! Moet een heerlijk gevoel zijn weer 'en route' te zijn. Goeie reis!
  2. Elly v d Geest v d Raad:
    13 april 2014
    Eindelijk krijg ik wat , van jullie te horen. Ik was eigelijk heel nieuwsgierig, of jullie al onderweg waren. En nu zitten jullie al in Marokko. De fotos spreken boekdelen. Een keer zijn wij ook in Tanger geweest. De blauwe kleuren fantastisch. Alleen zijn ze nogal vasthoudend om hun producten aan de man te brengen. Hebben jullie daar ook last van.? Verders een goede reis. Elly
  3. Marion:
    13 april 2014
    Els en Peter ga zo door en een hele fijne goeie reis verder!
  4. Anja Keesmaat:
    13 april 2014
    Gaaf dat jullie weer onderweg zijn. Een hele goede reis verder!!
  5. Wim Keesmaat:
    13 april 2014
    Hé, geliefde medereislustigen!
    Goed om te zien dat jullie weer op weg zijn. En blijkbaar klopt het gezegde 'hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt' in dit geval blijkbaar niet :-)
    Geniet ze en we volgen jullie verhalen!
  6. Cees:
    14 april 2014
    Hallo Peter en Els, we wensen jullie een goede reis en veel avonturen.
    Wij maken nog even een pas op de plaats.
  7. Ingrid:
    14 april 2014
    Goeie tijd in Marokko !