Afrika; we zijn er weer

16 juni 2015 - Mozambique Island, Mozambique

Nederland; we hebben heel hard gewerkt in de Bijlmer maar vooral genoten. De flat is gerenoveerd en, dankzij een site als marktplaats,helemaal ingericht. Zes maanden zijn zomaar voorbij en dan staan we op 4 juni 2015 voor het douaneloket op het vliegveld van Kaapstad. De juffrouw achter het raampje wil de ‘visitors permit’ niet afgeven. Ze wil weten waar het ticket voor de terugvlucht is. We leggen uit dat we die niet hebben en waarom niet…we reizen met een auto en die auto staat in Stellenbosch. Ze sluit het loket en haalt de manager maar ook hij blijft bij de eis...een ticket voor de vlucht terug naar Nederland is noodzakelijk voor het verkrijgen van een ‘visitors permit’. Met elkaar bekijken we de paspoorten en we laten alle stempels zien. Het duurt even maar dan begrijpt de man dat we echt met een auto willen terugreizen naar Europa. De stempeljuffrouw is al op weg naar huis maar wordt weer gehaald maar dan staan eindelijk de stempels in de paspoorten. De bagageband is leeg maar gelukkig zien we onze tassen ergens in de hoek staan. Ik loop met een tasje met ingevroren haring (voor Edgar) langs de douaniers maar dat gaat zo maar niet. Met grote argwaan bekijken ze de doos en de visjes in de zak. Ik doe maar even voor hoe wij in Holland haring eten en dat vinden de mannen erg grappig en zonder dat ze de rest van de bagage controleren mogen we door. Gelukkig is daar nog de geduldige Edgar en gaan we nu snel op weg naar Stellenbosch.

Het huis,de tuin en de omgeving zijn prachtig en het weer ook...strakblauw en twintig graden. Na zes maanden stilstaan start de auto direct. Na een paar uur herinrichten zijn we klaar om te gaan. Edgar en Sandrine gaan voor het weekend naar het vakantiehuis in Pringlebay en wij mogen mee. De rit, langs de kust naar Pringlebay, is mooi en het huis ligt aan een prachtige baai met uitzicht op zee. We genieten van de wijn, de vis, de wandelingen en de gesprekken maar dan wordt het tijd om te gaan. Op maandagmorgen na het doen van de boodschappen nemen we afscheid en verlaten we deze fijne plek. Wij zijn weer onderweg.

We rijden richting Johannesburg en gaan flink door. De dagen zijn kort, om zeven uur wordt het pas licht en om zes uur is het al weer donker. Elke dag aan het eind van de middag slaan we een zijweg in en zoeken een plek voor de nacht in het boerenland. Het is winter en de nachten zijn echt heel koud…brr. We hebben alleen zomerdekbedden en slapen met de kleren aan en een warmwaterzak op de voeten. Ook iets ten noorden van Bloemfontein gaan we van de grote weg af en parkeren aan de kant van een onverharde weg. We staan er nog maar net wanneer we worden aangesproken door een jonge vrouw. Ze stelt zich voor als Madelein, is 32 jaar en manager van een grote wildboerderij. Ze nodigt ons uit om op haar terrein te kamperen en zo rijden we achter haar aan de 500 hectare grote farm op. Er zijn buffels, antilopesoorten maar ook 145 volwassen leeuwen en een aantal welpen. Ze worden gefokt en verkocht aan dierentuinen en private game reserves. Ze worden vooral niet verkocht voor de jacht (trophy hunting). De leeuwen staan in kleine groepjes op een omheind stuk terrein; steeds één leeuw en vijf leeuwinnen. Madelein kent ze allemaal bij naam en de welpen zijn dol op haar. Tot vier maanden krijgen de welpen elke vier uur de fles...een hele klus. We helpen mee met het flesvoeren. De welpen zijn speels maar ook al heel sterk. Die nacht worden we een paar keer wakker van het gebrul…we hebben het wel vaker gehoord maar nog niet eerder van zo dichtbij…een indrukwekkend geluid dat tot 10 kilometer ver te horen moet zijn.

We zijn net goed en wel weer onderweg wanneer we worden aangehouden voor een verkeerscontrole. De agent ziet dat het glas van één van de knipperlichten kapot is….ach…nu moet ik u een kleine bekeuring geven, zo laat hij weten, uhh geef maar 1000 rand en hij lacht vriendelijk. We reageren niet….uhh..500 dan? alstublieft?…uhh…100 is ook wel goed. We betalen niet maar beloven de agent het lampje zodra we in de stad zijn te repareren….nou ja, dan is het ook goed. Zuid Afrika was waarschijnlijk het enige land met niet corrupte politie, maar die tijd is helaas voorbij. Iedereen klaagt er hier over. We hebben nog een geldige ‘wildcard’. De kaart kost 90 euro per persoon en daarmee kun je een jaar lang de meeste nationale parken gratis in. We rijden naar het Krugerpark maar het is weekend en alle campings zijn volgeboekt. Bij de Malelane-gate mogen we wel voor de ingang kamperen zodat we de volgende dag vroeg een rondje park kunnen rijden. Al om 05.00uur worden we wakker van ronkende motoren en stemmen vlakbij de auto. We trekken de luiken op en zien al een 300 meter lange rij auto’s voor de ingang staan…..te druk voor ons en rijden richting de grens met Mozambique.

Omdat we zes maanden in Nederland zijn gebleven is het Carnet de passage al verlopen sinds eind april. We hebben een nieuw carnet maar de oude moet door de Zuid-Afrikaanse douane afgetekend worden. Met het nieuwe carnet kunnen we dan Mozambique weer in. Aan de grens zien de dames van de douane het direct….het carnet wordt niet afgetekend...zo laten ze weten….het is verlopen en smijten de papieren onze kant weer op. We proberen het uit te leggen maar de dames geven niet in. We vragen naar de manager en hij strijkt, na enige uitleg met de hand over het hard..pff het carnet wordt getekend. Aan de kant van Mozambique gaat alles vlot….nou ja het betalen van 75 dollar per persoon voor het visum duurt even…alle dollarbiljetten worden aan een nauwkeurige inspectie onderworpen. Er mag in de biljetten geen kreukje, scheurtje of balpenstreepje zitten. Alleen gave biljetten van ná 2006 worden geaccepteerd…het duurt even maar het lukt. Afrika: we zijn er weer.

Foto’s

9 Reacties

  1. Marion:
    16 juni 2015
    Mooi verhaal de eerste in de nieuwe reeks neem ik aan,gaan we weer van genieten als buitenstaanders..................
    De foto"s hebben geen commentaar nodig,zeldzaam !
  2. Conny Wallenburg:
    16 juni 2015
    Leuk dat jullie zo ontvangen zijn door mijn broer. Ik wens jullie een goede reis. Veel veilige kilometers gewenst!!!
    Groeten Conny Wallenburg
  3. Conny Wallenburg:
    16 juni 2015
    Leuk dat jullie zo ontvangen zijn door mijn broer. Ik wens jullie een goede reis. Veel veilige kilometers!!!
    Conny Wallenburg
  4. Danielle Ligtelijn:
    17 juni 2015
    Wat een prachtig verhaal weer. Heel veel plezier en lekker weer genieten!! Groetjes, Danielle xx
  5. Casper:
    17 juni 2015
    Leuk te lezen dat jullie weer onderweg zijn. Veel plezier maar jullie zullen West Afrika nog weleens missen. Die kant is relaxed maar veel te touristies. Groeten uit Mali
  6. Paul en Monique:
    17 juni 2015
    Wat een geweldig verhaal weer! Geniet verder en take care!
  7. Elly v d Geest v d Raad:
    18 juni 2015
    Hoi Peter en Els. Leuk om weer eens van jullie te horen. Nu weer tijd om te ontspannen, nou ontspannen. ?... Als ik jullie verhaal leest dan vindt ik het altijd spannend. Fijn dat jullie huisje op orde is. Nu maar genieten. Heel veel plezier. Lieve groetjes uit Capelle a d Ijssel
  8. David and Marielle:
    21 juni 2015
    Good to see you're on the road again! We wish you all the best and we'll check the blog nie
  9. David and Marielle:
    21 juni 2015
    ... now and then. Auto translation makes some of the text make sense any way :)

    Cheers,
    David & Marielle
    (whom you meet at Oppikoppi.. twice)