twee juweeltjes

Het is altijd leuk om ergens wat langer te staan en het gewone buurtleven een beetje te kunnen meebeleven. De stoepen worde dagelijks geschrobt en geveegd, we maken kennis met de tuinman, (een oudere man die dagelijks langskomt op de minibrommer met  zelfgemaakte aanhanger) en met de marktkoopman van wie we onze groenten en fruit afnemen. En..of je nu 20 bent of 60, man of vrouw , in San Rafael word je gewoon aangesproken met het woord: chico (jongen). De standaardbegroeting is hier; hola chico’s, como le ba? (hallo jongens, hoe gaat het?). We moeten er even aan wennen maar het toont de relaxte sfeer van San Rafael. Na twaalf dagen nemen we  eindelijk afscheid van de aardige en gastvrije Eugenio en Keli. Niet nadat we een rondje hebben gelopen op hun thuisbaan (wijnboerderij annex golfbaan) want wanneer Eugenio hoort dat we ook golfen, belt hij direct met de manager en regelt een golfrondje met rondleiding  over de wijnboerderij. De  golfbaan is een juweeltje, heerlijk rustig en prachtig gelegen tussen de wijnranken. Alleen...het proeven van de wijn hadden we toch beter na het spelen kunnen doen... wanneer het ook nog eens 37 graden celsius is.

We gaan op weg naar San Luis in de gelijknamige provincie en bezoeken daar Bernd en Conny, een duits echtpaar, en hun zoontje Franz van 5 en hond Inca. Bernd heeft hier 23 jaar geleden 123 hectare kale grond gekocht dit omgetoverd tot een juweel van een landgoed met de naam Campo la Sierra. Er staan inmiddels een grote woning annex restaurant, zwembad en 7 cabana’s (huisjes voor de verhuur), er lopen tien paarden en een groot deel  van de grond is prachtig ongerept natuurgebied. We hebben van andere reizigers gehoord dat je er voor langere tijd je auto kunt stallen en gaan eens kijken of dit voor een volgende keer een optie zou kunnen zijn. We blijven er bijna een week en vermaken ons prima. Bernd blijkt een motorfanaat dus volgen er motorritjes door de bergen, we eten de heerlijke asado van Bernd en kijken naar de polo-les van Franz. De provincie San Luis blijkt om de een of andere reden over veel geld te beschikken en dat is te zien ook. De tweebaans asfaltwegen zien er strak uit, er is een autocircuit, een renbaan, casino en de stad San Luis ziet er welvarend uit. Het toerisme staat nog in de kinderschoenen maar ook daar wordt hard aan gewerkt. Er worden gewoon wat nieuwe  dorpen met bijbehorende toeristenattracties uit de grond gestampt. Wij vinden Campo la Sierra erg mooi maar de provincie San Luis bevalt ons minder goed, te glad en te strak, en inwoners  die een stuk minder vriendelijk  zijn dan bijvoorbeeld in San Rafael.

Na het afscheid van de hele familie rijden we in twee dagen  naar Camping Bahia de Lobos. We rijden door ruim 800km landbouwgebied; aan de linkerhand ziet u de aardappelvelden en aan de rechterhand de maisvelden....de kuddes vee hadden we elders al gezien.....er is meer dan genoeg eetbaars in Argentinië. De enorme camping ligt direct aan een groot meer op 100km van Buenos Aires. Vooral in de weekenden komen hier honderen gezinnen uit Buenos Aires om te BBQ-en (er staan hier maar liefst 95 parilla’s), te vissen, te zwemmen en hele dagen over het meer te scheuren met hun jetski’s. We inspecteren de hal waarin onze auto komt te staan en proberen gelijk of hij er wat hoogte betreft wel in past. Het past... op de centimeter! Morgen zal de eigenaar van de camping ons naar het vliegveld brengen (80 km hiervandaan) en dan is het al weer elf maanden geleden dat we vanuit Nederland op de boot stapten richting Zuid-Amerika. Elf maanden, waarvan een maand op de boot hebben doorgebracht en tien maanden door vijf landen hebben gereisd. Overal waar we geweest zijn hebben we vriendelijke en gastvrije mensen ontmoet en zijn er nieuwe vriendschappen ontstaan. We hebben 30.000km gereden waarvan een kleine deel in Paraguay , Uruguay en Brazilië. Heel veel hebben we gezien van Chili en Argentinië, enorme landen met waanzinnig mooie ongerepte natuurgebieden.Wat we daarin een klein beetje gemist hebben , is het dierenleven. Op de guanaco’s en de nandoes na zijn er weinig dieren te zien. Het zijn ook landen die wat economie betreft “in de lift” zitten wat vooral goed is te zien in de steden; de nieuwbouwwijken, de grote winkelcentra’s en de hoeveelheid auto’s. Onze top drie tot nu toe: 1)de Pantanal in Brazilië,2)de walvissen in Argentinië,3) Zuid-Patagonië als geheel (Chili en Argentinië). Genoeg moois in het zuiden van Zuid Amerika  maar... we kijken nu wel uit naar de volgende etappe die ons naar het noorden richting Bolivia zal voeren. Minder Europees.... minder welvaart...meer avontuur.

We gaan nu drie weken naar Nederland dus het eerstvolgende artikel zal verschijnen ergens halverwege maart.