Het spel van de dolfijn en de visser; Laguna (SC)

Vanuit Nova Petropolis rijden we naar Gramada, een super de luxe bergdorp (850 mtr) maar zo toeristisch dat wij besluiten er niet te blijven. We hebben er rondgewandeld en stiekum een beetje gelachen om de Brazilanen die er rondwandelen met dikke jassen, handschoenen, sjaal om en bontmuts op. Het is tenslotte bijna winter (14 graden celsius). We rijden in de regen en de mist door naar het veel kleinere Canela, ook een bergdorpje maar meer gericht op het ecotoerisme. We parkeren maar weer midden in het centrum. De volgende morgen vinden we een bericht van Ricardo op de site waarin hij ons uitnodigt om te komen eten in zijn "kilorestaurant" Mineaus. Verbaasd kijken we naar buiten en zien dat we vlak naast zijn restaurant  geparkeerd staan!  In de ochtend  rijden we eerst  naar Parque de Ferradra waar we een prachtig uitzicht hebben over de Canyon . Daarna rijden we naar het acht kilometer verderop gelegen Parque Estadual do Caracol waar we de 131 meter hoge waterval bekijken. We besluiten de 927 treden naar de voet van de waterval af te dalen, tenslotte moeten we een beetje aan onze conditie werken. Het afdalen gaat vlot maar die 927 treden terug omhoog, pffff....!  Als beloning zien we wanneer we bijna boven zijn een familie neusberen rondscharrelen, een mooi gezicht. In de middag heerlijk gegeten in Ricardo’s restaurant Mineaus , een aanrader voor wanneer je in Canela bent. Muito Obrigado Dora en Ricardo! Begin van de avond worden we aangesproken door een familie, moeder, zoon, dochter. Ze hebben een glaszettersbedrijf en de moeder spreekt nog een klein beetje Duits. We krijgen een rondleiding door de winkel en een allerhartelijkst afscheid volgt. Wat een lieve mensen  allemaal. Via Cambara do Sul naar Praia Grande zo’n 100 kilometer verder over  een steenslagweg. Een werkelijk schitterende omgeving waarbij we ons af en toe in Noorwegen dan wel Oostenrijk wanen. De omgeving varieert van lieflijke Alpenweiden tot ruig steengebergte, maar in een tropische verpakking van bananenbomen en prachtige bloemen. We brengen een bezoek aan Parque Aparados da Serra , het weer is iets opgeknapt en hebben daardoor een goed uitzicht op de 6 km lange kloof “ Itaimbenzinho”. Boven aan de kloof groeien de Pinherais. Prachtig gezicht deze pijnboombossen. Net op het moment dat we willen vertrekken worden we aangesproken door  een  Brazilaan met de oerhollandse naam Willem Kempers. Willem is geboren en getogen in Brazilie maar heeft  Nederlandse voorouders (en spreekt  goed Nederlands) en werkt sinds vier jaar in het park. Daarvóór heeft hij vele jaren in het Amazonegebied gewerkt en vertelt hierover met zo veel enthousiasme dat ons het gevoel bekruipt dat deze reis ook ons door het Amazonegebied gaat voeren. Terugrijdend naar de kust richting de bekende badplaats Torres genieten we van de fantastisch mooie omgeving. Torres zelf valt een beetje tegen vanwege de flatgebouwen en het centrum waarin we vooral  “sfeer” missen. Het weer valt ook tegen, regen,regen en nog eens regen...., van alle kanten horen we verhalen over  overvloedige regenval die niet normaal lijkt voor de tijd van het jaar, over weggeslagen stukken wegdek en daardoor afgesloten wegen. We verlaten Torres, hopend dat de weg niet is afgesloten en rijden in de richting van Florianopolis in de provincie Santa Catarina. We willen (omdat we een bijzonder verhaal hebben gehoord ) een tussenstop maken in het stadje Laguna . Wanneer we rond lunchtijd bij een benzinestation stopppen zien we veel vrachtwagens geparkeerd staan bij een klein restaurant. Dat zegt vaak iets over het betreffende restaurant en omdat we vinden dat we onder de catagorie Truckers vallen besluiten we ervoor te gaan. Het is een buffetrestaurant  en voor vier euro  per persoon blijken we heerlijk te kunnen eten en voor een extra twee euro per persoon komen ze elke vijf minuten langs met spiezen vol op houtskool gegrild vlees. Restaurants als deze zijn er in verschillende varianten, je hebt het ‘kilo’buffet (bordje volscheppen,wegen en afrekenen per kilo), buffet ‘livre’ (zo veel eten als je wilt) en buffet ‘carne asado’ (met de spiezen). Maar zo, hebben we inmiddels ervaren,  bestaat er ook een ‘soepbuffet’  (staan er vijf of zes maaltijdsoepen met brood en andere frutsels om de soep aan te kleden en kun je onbeperkt soep eten), en een kilobuffet voor ijs.Lekker...! We staan nu drie dagen in Laguna, een stadje met 40.000 inwoners. De Portugese invloeden zijn te zien in het mooie historische centrum en in de omgeving zijn vele mooi stranden.  De naam heeft betrekking op de drie lagunes in de buurt. Roger, een Fransman die hier al tien jaar geleden ( na een aantal keer de wereld te hebben rondgezeild) is aangespoeld heeft voor ons een plekje geregeld op het terrein van de jachthaven. Hier kunnen we veilig staan en mogen ook nog eens gebruik maken van de faciliteiten van de jachthaven. Merci Beaucoup Roger!  De motor komt goed van pas hier in Laguna. Vanwege de dagenlange regenval zijn de wegen in de directe omgeving in zeer slechte conditie geraakt, veel  water,modder en diepe kuilen. Gelukkig zijn er bijna lege stranden waarover we met de motor prima naar de omliggende dorpen en bezienswaardigheden kunnen rijden. Dat is leuk en spannend om te doen en we genieten met volle teugen. Maar genieten doen we het meest van het bijzondere verhaal over het spel tussen de dolfijnen en de vissers. De lokale bevolking spreekt van een al generaties lange samenwerking tussen dolfijnen en vissers. De vele dolfijnen komen in deze tijd van het jaar  vanuit zee de lagune ingezwommen, en jagen zo vissen de lagune binnen. De vissers staan  met hun werpnetten in een lange rij in het ondiepe water en werpen de netten op het moment dat de dolfijnen de vissen in de richting van de netten  jagen.  Zo delen dolfijnen en vissers de vangst met elkaar! En op de deze manier zien we het werkelijk voor onze ogen gebeuren, een wonderlijk maar prachtig dagelijks terugkerend schouwspel. Wij kunnen er geen genoeg van krijgen en gaan dan ook elke dag even langs om dolfijnen en vissers te zien samenwerken.....