Parati, 6 juli 2010 Yes we Can..

We  kijken in een klein cafe samen met onze Duitse vrienden en een aantal Brazilianen naar de wedstrijd Nederland-Brazilie. De Brazilianen die we vooraf hebben gesproken weten het allemaal zeker; Braziliegaat winnen. De sfeer is gemoedelijk en na het eerste doelpunt van Brazilie wordt er wat meewarig onze kant op gekeken en wordt er  bij wijze van troost popkorn en bier aangeboden. Tot groot ongeloof en ontzetting van de Brazilianen verloopt de tweede helft anders en nog voor het einde van de wedstrijd zijn de meeste van hen vertrokken. Zodra de wedstrijd is afgelopen wordt het het stil in Parati, heel stil.....we verwachten van alles maar er gebeurt .......helemaal niets.Er wordt overgegaan tot de orde van de dag. Vanwege de feestweek speelt er  s,avonds op het grote plein een lokaal bandje  maar er zijn nauwelijks mensen op straat  en de uitgelaten sfeer is verdwenen. De erop volgende wedstrijden die we zien, natuurlijk ook die van Duitsland, worden nauwelijks nog bekeken door Brazilianen, voor hen is het WK over en uit. We zijn al 10 dagen in Parati en het bevalt  prima, het weer is prachtig en de omgeving werkelijk schitterend. We staan op een fijne plek, aan het water en kijken uit op zee en het kanaal. We zien de bootjes in en uitvaren en omdat de hele maand juli schoolvakantie is in Brazilie is het nu best druk in de stad. De kinderen zijn volop aan het vliegeren en vissen en we hebben veel “aanloop”. In Parati zijn al 32 films opgenomen en een aantal soaps. We ontmoeten Theresa, ze woont hier in Parati en heeft als actrice in een aantal van die soaps gespeelt. Elke ochtend komt ze langs met haar twee honden om een praatje te maken en te vragen of het goed gaat met ons. Het is leuk om verhalen over Parati te horen. De straten in het centrum zien er nog uit zoals vroeger;  gemaakt van “cobblestones” ,  het is dan ook lastig lopen en fietsen. Een paar keer per jaar lopen de straten in het centrum onder invloed van het getij onder water . Dan spoelt alles weer lekker schoon. We maken op de motor  tochtjes in de omgeving naar prachtige stille stranden en gaan een dagje varen samen met de vier Duitse vrienden. We hebben voor een aantal uur een bootje met schipper gehuurd en Reiner is vastbesloten veel vis te vangen en dus gewapend met hengels en aas gaan we de zee op. We kijken onze ogen uit, het is hier zo mooi. Na een uurtje varen mogen we de hengels uitwerpen. Binnen vijf minuten zijn er drie vissen gevangen maar deze zijn niet geschikt voor consumptie en gaan terug de zee in en erna lukt het niet meer om een vis aan de haak te slaan. We liggen naast een ander bootje, de schipper ervan heeft geen hengel maar vist, (zoals alle lokalen) gewoon met  een draadje, wat lood en haakjes en haalt de ene na de andere vis uit het water. Nou ja, zeg......de schipper moet erg om ons lachen, roept  steeds en wijst dan opgetogen naar de vis aan zijn haak. We hebben er ook lol om en de rest van de dag houden we het op zonnebaden op het bovendek van het bootje en kopen we een lekker visje in de winkel. Parati ligt 300km ten Zuiden van Sao Paulo en we besluiten in Parati te blijven tot Bob en Gijs aankomen op 16 juli. Het liefst  willen we de auto in Parati laten staan en een dag van te voren met de bus naar Sao Paulo reizen. Dan kunnen we een dagje Sao Paulo doen voordat we de jongens van het vliegveld ophalen. Via de website; www.hospitalityclub.org  waar we zelf ook een account op hebben staan, proberen we ondertussen voor twee nachten een plekje (bij iemand in huis)  te organiseren. Deze website bestaat uit accounts van mensen over de hele wereld die het leuk vinden om reizigers te ontmoeten en in hun huizen te ontvangen. Via een andere site (een site voor motorrijders) hebben we wel al een aanbod gekregen om met de vrachtauto bij een jachthaven in een dorp 30 km buiten Sao Paulo te komen staan. We weten het nog niet maar hebben nog even de tijd om te beslissen. Peter klust af en toe wat aan de vrachtwagen en op de motor maken we een ritje het binnenland in naar een waterval met “natuurlijk” zwembad. Er liggen grote rotsen die mooi glad zijn afgesleten en nu als glijbaan dienen voor toeristen en lokale jeugd . We maken een praatje met een Engels echtpaar met vier kinderen die als rugzaktoersten door Brazilie reizen. We genieten van het kijken naar het plezier van de kinderen op de rotsglijbaan. Dit echtpaar doet ons zo denken aan de eigen vakanties met de kinderen: met een ezel door  Capadocie in Turkije, rondreis door Amerika, kamperen in het opgedroogde zoutmeer in Botswana,  scooter  rijden in Thailand,met z’n vijven en de hond in het busje naar Zweden,  Canyoning in Frankrijk, op hetzelfde moment spreken we het uit: wat vliegt de tijd! We maken nog een mooie wandeling over wat in vroeger tijden de goudroute was en  sluiten deze dag af met een drankje in een klein restaurant.  Om bij het restaurant  te komen steken we eerst de rivier over. (over de hangbrug), het  ligt in een prachtige tropische tuin en binnen een half uur zien we tientallen felgekleurde vogeltjes op het voederbakje afkomen om te snoepen van de banaan en sinaasappelpartjes. En vandaag? Kijken we met zijn achten ( wij en zes Duitse vrienden) naar de wedstrijd  Nederland-Uruquay en nu op naar de finale!