Natuurverschijnselen

22 november 2010 - El Calafate, Argentinië

Helaas een beetje “verlaat” artikel door het ontbreken van een internetverbinding;

We kamperen nog een paar dagen in het uiterste noordoostelijke deel van het park aan de Laguna Azul. De camping is gesloten maar omdat we zelfvoorzienend zijn mogen we er staan en hier ontmoeten we Kathi en Michael, een jong stel uit Zwitserland. Ze reizen per landrover in de andere richting als wij en zijn op weg naar Ushuaia. Aan het begin van de avond komt Michael even bij ons buurten. Wij vragen naar Kathi maar deze heeft hoofd en nekpijn en ligt al in bed. Dan vertelt Michael over de frontale botsing die ze hebben gehad op de Carrerera Austral in Chili. De weg daar is zeer smal met weinig uitwijkmogelijkheden en deze auto met vier jongelui, de chauffeur met de hand aan het mobieltje, knalt in volle vaart op de landrover. De vier jonge Chilenen zijn gelukkig ‘maar’ licht gewond, hun (onverzekerde) auto lijkt total los. De landrover is lichtbeschadigd en wordt gerepareerd maar Kathy is door de botsing flink door elkaar geschud met als gevolg; hoofd en nekklachten. We kunnen merken dat ze zijn aangeslagen door het ongeluk en dat het hen niet meevalt weer ‘gewoon’ verder te reizen. De volgende dag, vroeg in de morgen, komen er twee parkwachters te paard langs om ons te vragen of we zijn geregistreerd in het park. Van hen willen wij graag weten waar hun werkzaamheden zoal uit bestaan. Ze vertellen weken aaneengesloten in het park te verblijven. Ze registreren en informeren bezoekers, hakken hout voor hun kampement en controleren de flora en fauna van het park. Vandaag gaan ze te paard naar het  18 km verderop gelegen Lago Paine, blijven daar een nacht en komen morgen te paard weer terug naar het basisstation. Als je van de natuur en paarden houdt is dit geen verkeerde baan lijkt ons.

Na bijna tien dagen Torres del Paine vinden we het tijd om verder te reizen. In het schattige piepkleine grensdorpje Cerro Castillo waar ze geen winkels hebben maar wel een bibliotheek waar je gratis kunt internetten komen we Michael en Kathi weer tegen en gezamelijk maken we gebruik van het internet. Het is daar dat we merken dat ons email-account is gehackt. Gelukkig is het euvel met hulp van zoon Gijs binnen een paar uur verholpen en kunnen we met een gerust gevoel de grens over.

Eenmaal weer terug in Argentinië gaan we op weg naar het volgende natuurfenomeen; Parque Los Glaciares met twee toppers van formaat. In het zuiden de gletsjer Perito Moreno en in het noorden de FitzRoy bergketen. Het dorp El Calafate (waarvandaan bijna alle georganiseerde tripjes naar de gletsjer  vertrekken) is een uit zijn voegen gegroeid dorp met als hoofdstraat een lang lint van hotels, restaurants, chocoladefabriekjes en kunstnijverheidswinkeltjes. Wij kijken onze ogen uit, niet naar de winkels maar naar de mensen. Met busladingen tegelijk lopen vooral Argentijnen en Chilenen hier een middagje rond. 95% van hen wandelt hier rond in dure kleurrijke buitensportkleding, bergschoenen, muts, handschoenen en wandelstokken om met die prachtige uitrusting van hieruit per bus naar de gletsjer te worden vervoerd. Daar worden ze vlak voor een een keurig van metalen vlonders gemaakt wandelpad uitgelaten om naar de gletsjer te  kijken om vervolgens  een  paar uur later weer per bus te worden afgevoerd naar waar ze vandaan komen . We vinden het vermakelijk om te zien. Ook wij gaan naar gletsjer Perito Moreno en kamperen een nacht voor de ingang van het park (helaas is kamperen in het park vlakbij de gletsjer inmiddels verboden) om vroeg in de morgen nog voor alle bussen zijn gearriveerd naar de gletsjer te gaan. De gletsjer is vijf kilometer breed en zestig meter hoog.  We zijn onder de indruk van wat we zien maar vooral het geluid is indrukwekkend. Dit is een van de weinige gletsjers ter wereld die niet terugtrekt. Dat betekent dat deze ijsrivier 2 meter per dag (!) vooruit schuift. Het gevolg is dat er grote stukken ijs, sneeuw en meegevoerd puin afbreken en met oorverdovend lawaai in het water vallen. Het geluid is het meest te vergelijken met dat van onweer.  We blijven er de hele dag en tegen zonsondergang, wanneer de massa buitensportkleding weer in de bussen is gestapt, blijven we samen nog even nagenieten. We hebben ook een klein filmpje gemaakt; zie video's.

We kamperen twee nachten in de buurt van de gletsjer aan Lago Roca. De over de gletsjer aangevoerde wind is koud en zo gebeurt het dat we het ene moment lekker buiten in het zonnetje zitten en een moment later in de sneeuw.

We rijden de 200km naar de noordkant van het park Los Glaciares, onderweg worden we even opgehouden door twee Gaucho’s van een jaar of veertien die, de ene te voet en de andere op een motor,  ongeveer 60 paarden met veulens van de ene wei naar de andere wei (aan de overkant van de weg) proberen te drijven. El chalten is een klein 600 inwoners tellend dorp aan de voet van het Fitz Roy gebergte, we staan bij het informatiecentrum op het parkeerterrein omdat beide campings om onduidelijke redenen zijn gesloten. Het is windkracht acht en de wind giert om de vrachtwagen. We hopen dat de zonnepanelen op het dak blijven zitten en wachten op iets rustiger weer voordat we weer de bergen in gaan.....

 

 

Foto’s

1 Reactie

  1. joke:
    28 november 2010
    Wat een fantastische mooie foto's weer Els en Peter. Onwaarschijnlijk dat jullie daar gewoon zijn en volop kunnen genieten wat deze indrukwekkende en prachtige natuur, maar zo leuk dat ik kan delen in wat jullie meemaken.
    keep in touch!
    Joke