We kunnen niet anders; naar het Noorden..

Na een paar dagen wandelen in de schitterende omgeving van Harberton rijden we, hoe kan het ook anders, weer naar het noorden. We zullen een paar honderd kilometer dezelfde weg terug moeten rijden.We gaan nog even brood kopen bij Panaderia La Union in het piepkleine plaatsje Tolhuin.We zijn op de heenweg nieuwsgierig zijn geworden na het zien van tientallen, metershoge reclameborden. De hele winkel staat vol met Argentijnen die er brood en koekjes kopen en voor het eerst in acht maanden zien we een nummertjesautomaat. Maar behalve dat ze een groot assortiment aan koekjes, brood en chocolade verkopen kunnen we het verschil met een andere bakker niet ontdekken. Wel grappig omdat het echt een heel klein dorpje is. Deze bakker heeft zijn marketing goed voor elkaar. Omdat we niet helemaal dezelfde weg willen terugrijden rijden we nu binnendoor en kamperen aan het Lago Yehuin en steken we alweer de grens over naar Chili. Zodra je in Chili bent houdt het asfalt op en wordt het een steenslagweg. Het is duidelijk dat Chili niet wil investeren in dit stukje Vuurland wat eigenlijk alleen doorgangsroute is voor (Argentijnse) vrachtwagenchauffeurs en toeristen. We worden ingehaald door een veel te hard rijdende vrachtwagen en ja hoor, een steen ketst tegen de voorruit en een sterretje in de ruit. We balen er even van, het kan toch zomaar een ruit kosten.We rijden dan maar gelijk door naar Punta Arenas. Dit is de meest zuidelijk gelegen stad van Chili. We vragen rond en vinden een goede garage om het sterretje te laten repareren. En nu maar hopen dat het een poosje houdt. We staan, zoals inmiddels gewoon, weer midden in de straat tussen de huizen maar helaas geen (onbeveiligd) internet. Samen bespreken we de mogelijkheid om het wachtwoord te vragen aan een bewoner van het huis achter ons, maar...kunnen we dat wel maken? Peter gaat het proberen en komt een minuut later terug met een papiertje met daarop een wachtwoord en een kwartiertje later wordt er aangeklopt en komt dezelfde bewoner vragen of we met hen de “Once”willen gebruiken. Even uitleggen: Once betekent “elfuurtje” en is een tussendoortje met koffie/thee,boterhammen en lekkernijenen dat elke middag! om vier uur  wordt gebuikt. En daar zitten we dan aan de koffie met het echtpaar en de zeventienjarige dochter. Tot Peters vreugde blijkt de heer des huizes vrachtwagenimporteur te zijn, van Mercedesvrachtwagens. We praten over de verschillen tussen onze beide landen, beetje Spaans en een beetje Engels(met hulp van de Engels sprekende dochter). Het is voor Chilenen niet voor te stellen dat Nederland maar zo’n klein landje is. Ze hebben een zoon die studeert in Valdivia, 2000 km bij hen vandaan maar wel gewoon Chili. De dochter zit nog op de (prive) middelbare school en wil graag arts of orthodontist worden en maar gaat ook studeren in het noorden van Chili waar het weer veel beter is dan in het altijd koude en winderige Punta Arenas. De dochter legt uit dat haar moeder gek is op onze tulpen. Dat de mensen hier van tulpen houden hebben we al gemerkt tijdens een wandeling door het dorp. In de kleine tuintjes staan tulpen te bloeien en ook op de begraafplaats staan naast prachtig gesnoeide bomen veel tulpen in de zerken. Na twee uur nemen we afscheid van deze lieve, aardige mensen. Tulpen kunnen we hen niet aanbieden maar we laten wel een setje hollandse klompjes achter wat een serie o’s en a’s en een hartelijke omhelzing oplevert. Op weg naar Puerto Natalis nemen we weer een omweggetje over een onverharde weg en kamperen we aan een meertje met flamingo’s, net voorbij het plaatsje Rio Verde. Een prachtige omgeving en we wandelen een paar uur over het erf van de estancia’s met prachtige paarden en veel schapen. In de ochtend en terug op het asfalt zien we twee fietsers. We denken dat het de twee duitse jongens zijn die we eerder tegenkwamen. We stoppen even verderop om en wachten op hen. Het blijken twee Amerikanen van 22 en 23 jaar, we maken een praatje en drinken thee in de vrachtwagen. Sam en Ben fietsen tussen studie en een baan driekwart jaar door een deel van Zuid-Amerika. Ze zijn begonnen in Ushuaia en pas elf dagen onderweg, ze proberen 100 to 125 km per dag te fietsen en wij reizen zo langzaam dat we hen misschien verderop nog wel eens gaan tegenkomen. Leuk deze ontmoetingen met enthousiaste jonge mensen. Puerto Natalis is een leuk klein dorp en het startpunt voor een bezoek aan de trots van Chili; nationaal park Torres del Paine en dat is waar wij de komende dagen zullen zijn....