Ein tropische verrasschung, Novo Petropolis (BR)

In Argentinie en Uruquay veel gehoord, en gelezen op web-sites de verhalen over Brazilie. Veel reizigers blijven er maar kort. Mooi land maar te groot, te duur en te gevaarlijk......Zou het allemaal waar zijn? Vanuit St. Theresa is het 40 km naar de grensplaats Chui. Maar wanneer we even stoppen bij een benzinestation blijkt dat we al 5 kilometer in Brazilie rijden! Geen grenspost gezien dus terug want we moeten echt een stempel Uruquay ( het land uit ) en invoerpapieren voor de vrachtwagen en motor voor Brazilie regelen. Uiteindelijk vinden we iets wat op een grensovergang lijkt en is alles op een vriendelijke en gastvrije manier binnen een half uur geregeld. Chui is een beetje een raar stadje, je kunt hier belastingvrij inkopen doen, de ene kant van de hoofdstraat is  Uruquay en aan de overkant ben je in Brazilie. Hebben ons de afgelopen tijd met een piepklein beetje Spaans kunnen redden, moeten we nu overschakelen naar het Portugees! Met alle waarschuwingen in ons achterhoofd rijden we richting Porte Allegre. Sinds begin april hebben we wild gekampeerd. Slechts 1 keer hebben we op een camping gestaan en dat wild kamperen willen we ook graag in Brazilie! De eerste 250 km verandert er landschappelijk gezien niet zo veel, we rijden op een weg tussen lagunes, weer veel weiland, boerderijen en water. Weinig mogelijkheden om te stoppen langs de kant van de weg. We zien veel Capibara's, een heel groot knaagdier. (beschermde diersoort). Deze eerste nacht in Brazilie dan maar niet wild kamperen. We stoppen bij een boerderij en vragen of we daar mogen staan voor de nacht. Dat mag, we worden allervriendelijkst ontvangen en praten (met handen en voeten vanwege het Portugees) over deze enorme boerderij van 70.000! hectare met slechts 4000 koeien. Er staan op het terrein ook 30 arbeiderswoningen. Er wordt rijst, soja en sorgum (veevoer) verbouwd en 20.000! liter melk per dag geproduceerd. De volgende morgen uitgezwaaid op weg naar Pelotas, een middelgrote, niet toeristische stad in de provincie Rio Grande do Sul. Wanneer we Pelotas binnenrijden worden we aangehouden door een Braziliaan, of we willen uitstappen. Hij wil graag met ons kennismaken en vertellen over Pelotas. Dat doen we, hij spreekt Engels en vertelt over de bezienswaardigheden van de stad. Overdag is Pelotas rustig maar na zondersondergang niet meer. Overnachten lijkt hier geen goed idee. Wij vragen waar hij zelf naar toe gaat als hij een uitstapje maakt en hij vertelt enthousiast over `Sao Lourenco do Sul`, een vakantiedorp voor de mensen uit Porto Allegre en Pelotas. Het dorp ligt aan de grootste lagune ter wereld en daar gaan we naartoe. Het is echt een prachtig dorp met mooi stranden aan de lagune en de rivier. Met deels verharde en onverharde wegen en een gezellig centrum. Het is er nu rustig vanwege het naseizoen. We vinden een mooi plekje aan het water, hier durven we zeker te blijven staan voor de nacht. ( en slapen prima). De volgende dag komt er een 11 jarig meisje kijken en hebben we een wonderlijk leuk gesprek. Ze wil alles van ons weten, hoeveel kinderen we hebben en waar deze dan zijn, waar we naar toe gaan etc. Ze spreekt keurig heel langzaam Portugees. Vertelt over haar moeder die lerares is, zij geen broertjes of zusjes heeft maar dat niet erg vindt. Ze heeft nog nooit gevlogen maar is wel eens met de bus Naar Sao Paulo geweest en vindt het leuk in het dorp waar ze woont. Diezelfde avond worden we uitgenodigd door Mauricio en zijn vader. Zij hebben een huis met een stukje grond, een kilometer verder op en daar kunnen we de vrachtwagen wel neerzetten voor de nacht. Dit doen we en even later zitten we met zijn allen binnen naar de voetbal te kijken en te praten, beetje Portugees, Duits en Engels. De volgende morgen Mate gedronken en heerlijk ontbeten. Wat lieve aardige mensen! Muito Obregada!!!! We rijden langs Porto Allegre de bergen in over de Rota Romantica naar Novo Petropolis. In dit gebied wonen veel afstammelingen van de Duitse en Italiaanse Immigranten die hier tussen 1850 en 1900 zijn komen wonen. De omgeving ziet er tropisch uit, het is 25 graden, heel groen en er groeien bananenbomen. Maar overal Duitse namen, vakwerkhuizen, bierstuben en bratwurst. Sehr komisch...vinden wij. In Novo Petropolis parkeren we de vrachtwagen midden in het centrum, dat lijkt te kunnen. 's Avonds horen we plotseling Duitse/Tiroler muziek uit een restaurant naast ons vandaan komen, we besluiten te gaan kijken en een biertje te drinken. Het restaurant zit vol en er is een buffet met van alles wat Duits is met folkloristische muziek en dans. De eigenaar komt direct met ons praten, in het Duits, en vertelt over het goede leven in Brazilie en vooral in Novo Petropolis. Een paar keer per week is er in zijn restaurant een druk bezochte folkloristische avond met Duits Buffet en in de hele omgeving wordt nog veel Duits gesproken. De volgende morgen gaan we naar het Park van de Immigranten en zien en lezen we over de manier waarop de immigranten zich hier gevestigd hebben. Al met al een hele leuke ietwat eigenaardige eerste week in Brazilie maar.... het smaakt naar meer........