Coolcamp en heet Bamako

29 mei 2014 - Bamako, Mali

Op de camping van Casper hebben we een mooie plek gevonden, tussen de mango- en cashewnotenbomen en met uitzicht over de rivier. De rivier is echt een verrassing; kraakhelder water, heerlijk koel maar niet te koud, we duiken er gelijk in. Wanneer het donker wordt neemt Casper ons mee naar wat in de afgelopen twee jaar ‘zijn’ dorp is geworden. Hij gaat een film laten zien. Er is maar één huis van steen en tegen de muur wordt de film geprojecteerd. Binnen een mum van tijd is het hele dorp uitgelopen, mannen, vrouwen en kinderen, ze vinden het prachtig en nadat de film is afgelopen voelen de kleinsten nog even aan de muur….zo van hé waar zijn die plaatjes nu gebleven. De volgende morgen, wanneer de accu is opgeladen, stappen we de kano in en gaan de rivier op. De fluistermotor wordt getest en goed bevonden. De vissers en dorpelingen aan de waterkant kijken hun ogen uit want wij snorren tegen de stroming in, geluidloos en zonder peddels door het water…..daar gaat nog lang over gepraat worden.

Het zijn gezellige dagen in Manantali. Casper is al een halve Afrikaan, en iedereen kent hem. Elke dag gaan we voor de boodschappen naar de kleurrijke markt. We kopen er een paar meter stof die we afleveren bij de plaatselijke kleermaker. De naaimachine staat naast de rieten hut, buiten op het erfje. Hij vraagt wat het moet worden…nou..voor ieder een broek. Hij meet alleen de beenlengte en met de handen wordt de wijdte aangegeven. Een dag later halen we de broeken op. Het zijn er drie, er was wat stof over dus daar heeft de kleermaker een extra (korte) broek voor Peter van gemaakt. De maakkosten voor de drie broeken; drie euro. Casper en Peter halen in een dorp verderop rieten matten op voor het dak van het huis, we bekijken de groentetuin die Casper heeft aangelegd voor de vrouwen uit het dorp en zwemmen in de rivier. En dan, we horen hen al van ver aankomen, arriveren Joris, Angelique met hond Jop, in hun tot camper omgebouwde MAN vrachtwagen. Ze rijden min of meer dezelfde route. Niet veel later zitten we met zijn allen aan de koffie, worden reiservaringen uitgewisseld en praten de mannen over de vrachtwagens. Na een week nemen we afscheid van Casper en zijn mooie plek aan de rivier. We moeten echt weer verder. De regentijd zit er aan te komen….Succes Casper ….en voor wie belangstelling heeft of langs wil gaan zie;www.coolcampmali.com.

Vroeg in de morgen komen we aan in Bamako, het is een grote drukke stad. We zien overal politie en militairen en we staan regelmatig vast vanwege het drukke verkeer en groepen mensen die lijken te demonstreren. We vinden de ambassade van Burkina Faso in een betrekkelijk rustige buitenwijk, leveren er onze aanvraag voor het visum in en gaan op de brommer het centrum in. Daar horen we wat er aan de hand is. Er zijn protestdemonstraties tegen de Fransen. Er is een groep mensen die vindt dat de Fransen te weinig actie ondernemen tegen de Djihadisten in het Noorden. Vanwege de onrust die dit geeft zijn het Franse consulaat, culturele centrum en Franse scholen gesloten en gebarricadeerd en is er veel beveiliging. De mensen die we spreken verzekeren ons dat we rustig in Bamako kunnen zijn en blijven….het is maar een kleine groep onruststokers. Het visum voor Burkina Faso is dezelfde dag geregeld en ‘s nacht kamperen we rustig naast de ambassade.

Bij een klein kantoortje kopen we een Carte Brun, een verzekering voor de auto voor de Ecowas landen (een aantal samenwerkende landen in West Afrika). Voor een paar tientjes hebben we voorlopig weer een autoverzekering. Vanaf Marokko hebben we het,  heel ondeugend maar probleemloos, zonder gedaan.

Het is vrijdag en we gaan ook gelijk maar voor het visum van Nigeria. Deze ambassade is in een ander deel van de stad. Bamako is erg uitgestrekt en helaas hebben we geen GPS-coördinaten van de ambassade. Na meer dan 10 keer de verkeerde kant opgestuurd te zijn en na een uur op de motor kriskras door de stad gereden te hebben vinden we in een achteraf steegje een piepklein kantoortje (geen vlag of zo)…de ambassade van Nigeria. Na een uur wachten arriveert de consul. Hij verdwijnt met zijn krantje maar na een half uur mogen we binnenkomen. Hij heeft veel vragen…waarom willen we naar Nigeria, wat gaan we er doen en hoe willen we rijden. Weten jullie wel dat het gevaarlijk is daar…ja dat weten we, maar we zijn op doorreis...het kan niet anders.  Ahhh …oké. Dan wil hij op de kaart aanwijzen welke route we het best kunnen rijden om de Boko Haram gebieden te vermijden. In het hele kantoor geen kaart van het land te vinden. De man belt wat rond en even later wordt een boekje gebracht met op de achterkant een klein kaartje van Nigeria. Tussen de twee mannen ontstaat een heuse discussie over wat de meest veilige route is. De consul wint, we luisteren braaf naar de uitleg en zijn opgelucht wanneer we horen dat we het visum krijgen…maar maandag. Omdat we geen zin hebben in een weekend Bamako gaan we aan het eind van de middag terug naar de ambassade….even checken of het toevallig klaar is. En ja, zo horen we… het visum is klaar maar toch moeten we maandag terugkomen…dat snappen we niet. Tja…het kwitantieboekje is praktisch leeg, we kunnen nog maar één kwitantie uitschrijven….maandag is er weer een nieuw boekje. Jaja….de man is enorm opgelucht als hij hoort dat wij die tweede kwitantie niet hoeven (en iemand natuurlijk het geld in zijn zak kan steken)….vijf minuten later hebben we de paspoorten mét visum terug.

Na twee dagen druk, vol, onrustig en vooral erg heet Bamako rijden we de stad uit richting de grens met Burkina Faso.

 

 

 

Foto’s

4 Reacties

  1. Wim Keesmaat:
    29 mei 2014
    Misschien moeten we op een gegeven moment Afrika ook maar eens op ons lijstje zetten :-) Blijf vooral zo schrijven en fotograferen, dan komt het er misschien nog eens van, haha! Thanx voor de sfeertekening!
  2. Marion:
    29 mei 2014
    Geweldig verhaal,mooie foto's.
    Ben blij dat het verder goed gaat, de route is veranderd volgens mij?
    Ghana stond toch op reisplan,toch te gevaarlijk misschien,hoewel
    Nigeria?
  3. Henk en marianne:
    29 mei 2014
    Geweldig wat een mooie foto's. Mali klinkt zo gevaarlijk, maar zo zie je maar weer. Ter plekke is het heel anders.
    Hopelijk geldt dat ook voor Nigeria.
    Geweldig om te lezen over een deel van Afrika dat wij helaas nog nooit gezien hebben.
  4. Paul de Beer:
    30 mei 2014
    Mooie plaatjes!
    Waar blijft de foto van jullie in de nieuwe outfits?
    Enjoy & take care. Gr/Paul