Het bleef nog lang onrustig in Curitiba...

21 juni 2010 - Curitiba, Brazilië

Dinsdag 15 juni kijken we samen met de hele fam. Brandeburgo en wat vrienden van de beide zoons naar de wedstrijd Brazilie- Noord-Korea. Na de door Brazilie gewonnnen wedstrijd vieren we ook de verjaardag mee van de vriendin van Gustavo.( de oudste zoon) Het is een gezellige avond met leuke gesprekken die vooral gaan over de verschillen tussen Brazilie en Nederland. De volgende morgen, na een verblijf van ruim twee weken, nemen we hartelijk afscheid van Paulo en Denia. Muite Obrigado fam. Brandeburgo! (klik op de link voor een bezichtiging van de koop staande woning en het te huren vakantie huis). We rijden richting het 175 km landinwaarts gelegen Pomerode, een klein dorp waar weer veel Duitse immigranten wonen. Het ziet er vooral netjes uit , mooie huizen met strak gemaaide gazons en restaurants met namen als “Wunderwald” en “ Haus Kraus”. We stoppen voor de lunch en wanneer we teruglopen naar de auto zien we een platte rechtervoorband! Schuin aan de overkant is een kleine garage waarvan de medewerkers nog aan het lunchen zijn, maar ze willen ons helpen . En ja hoor een kwartier later komt er een pick-up aan, band eraf en deze wordt naar de garage gereden en daar geplakt. Vervolgens wordt de grote band weer in de kleine pick-up geladen, die daarbij bijna zelf door z´n assen zakt, en op de vrachtwagen gemonteerd en het varkentje is gewassen. We overnachten bij een benzinestation, de volgende ochtend wordt er geklopt en gevraagd: und, habben Sie gut geschlafen? We mogen gebruik maken van de douche en krijgen als souvenir een gastendoekje met het logo van het benzinestation mee. We maken een wandeling door de schitterende omgeving van Pomerode en raken in gesprek met een zoon van Duitse immigranten. Hij vertelt over zijn diensttijd in 1953. ( Rio de Janeiro , het beschermen van de president tegen een evt. Staatsgreep) Hoe zijn ouders hier in Brazilie zijn begonnen met het verbouwen van tabak en over zijn eigen kinderen en kleinkinderen die allemaal in de omgeving van Pomerode zijn blijven wonen. Ze hebben een goed leven in Brazilie en geen heimwee naar de Heimat. We rijden door naar Curitiba, de hoofdstad met van de staat Parana met 1,7 miljoen inwoners. Daar is het wat lastiger zoeken naar een slaapplek. Uiteindelijk vinden we 5 km buiten het centrum weer een benzinestation waar we mogen staan. Er is voldoe nde ruimte achter het benzinestation zodat we uit het zicht staan en minder last hebben van de herrie. Curitiba is een moderne overzichtelijke stad en veel zaken zijn hier goed geregeld. Zo ontdekken we in de winkelstraat het megascherm waarop alle voetbalwedstrijden worden uitgezonden. Zoals in elke grote stad zijn er ook in Curitiba een aantal zwervers . Zij hebben zich deze weken voor het scherm geinstalleerd, toiletten in de buurt , biertje in de hand en hebben het zo te zien goed naar de zin. Ook vinden we een Japans kilobuffet en een dag voor de wedstrijd Nederland-Japan trakteren we onszelf op sushi en sashimi, lekkerr.. Samen met de zwervers kijken we bij het grote scherm naar de wedstrijd Nederland-Japan er juigen we als enige bij het doelpunt. We kunnen het voetbal niet via internet volgen omdat de Fifa (voor Nederlanders in het buitenland) alles heeft afgeschermd. Zelfs het NOS journaal is deze weken niet meer te zien omdat er mogelijk een item over het WK in voorkomt! We maken vanuit Curitiba een uitstapje naar het 140 km noordelijk gelegen Castrolanda, een klein dorp waar ongeveer 700 Nederlandse immigranten wonen. We ontmoeten er Gerrit en Menna, zij zijn al gepensioneerd maar runnen nog steeds een restaurant. Het huis ziet er uit als een Hollands boerderijtje. Menna en Gerrit zijn beiden met hun ouders in 1953 geemigreerd en komen oorspronkelijk uit Overrijssel. We mogen de vrachtwagen achter het huis parkeren en maken een wandeling door het dorp. Toch wel een raar gezicht deze molens, klompen en tulpen in de tuinen en het overal klinkende “goedenmiddag, lekker weer vandaag”. Het is een agrarisch gebied waar de boeren vooral mais en soja verbouwen wat vervolgens wordt verkocht aan de Cooperatie. We hebben een leuk gesprek met een jonge boer uit Hardenberg die zeven jaar geleden met vrouw en kinderen in Castrolanda is komen wonen. De kinderen krijgen naast Portugees ook Nederlandse les . Er is in het dorp een museum met molen, een winkeltje met hollandse klompjes en een keer per jaar wordt er een “zeskamp” georganiseerd tussen de zes Nederlandse dorpen in de omgeving. Uiteraard is er ook hier van alles aan te merken op de regering, met name de 50% belasting is velen een doorn in het oog. Belasting, tot daar aan toe, maar de Brazilianen (en de Hollanders) zeggen er weinig van terug te zien. Het schijnt teverdwijnen in de zakken van....Daarnaast is er wegenbelasting en zijn er veel tolwegen. Maar ondanks dit heeft het jonge gezin het prima naar de zin in Brazilie wat vooral te danken is aan het klimaat, de ruimte en toch ook een beetje aan het Hollandse Castrolanda. We rijden terug naar Curitiba, onderweg praten we vaak na over onze ontmoetingen, het maakt het een bijzondere reis. .We zijn net op tijd terug om de stad in te gaan en de wedstrijd Brazilie- Ivoorkust mee te maken. Er staan nu echt honderden enthousiaste fans voor het scherm. Het is een herrie van jewelste, van toeters, vuvuzela’s en vuurwerk wat continue wordt afgestoken. Bij elk doelpunt barst er een geluidsgolf los. Maar wij staan te genieten want dit is wel erg leuk om mee te maken......we hopen op een finale Brazilie-Nederland.

 

Foto’s

1 Reactie

  1. Ingrid Joosten:
    22 juni 2010
    Wat heb ik weer genoten van jullie belevenissen! Ook de stijl waarin het geschreven wordt is prettig om te lezen. Wat maken jullie veel mee en jullie leren op deze manier ook ontzettend veel mensen kennen! Leuk hoor! Dit is een reis om nooit meer te vergeten!
    Lieve groetjes, Ingrid